धापासी कबरस्थान – पाष्टर बिर बहादुर खवास

धापासी कबरस्थान
सूचना–पत्र २००३ मेरो पहिलो लेख “धापासी किन प्रिय” का केही सारांसः–
हुनलाई जुन ठाउँलाई हामी धापासी भनिरहेछौं, त्यो ठाउँ वास्तवमा खड्गा भद्रकाली गाउँ विकास हो । धापासी निवासी श्री नर बहादुर दाई जो प्रभुमा सुतिसक्नुभो–उहाँकै प्रयास र पहलमा प्रभुले यो स्थान नेपाली इसाई मण्डलीलाई २०३२ वैशाखमा सिमेट्रीको लागि उपलब्ध गराइदिनुभएको हो । यसरी दाईको गा.वि.स. धापासी भएकोले हामीले सिमेट्रीलाई पनि धापासी भनिरहेछौं । उसो त मालीगाउँ गा.वि.स.मा भएको मण्डली घर जग्गालाई पनि यस्तै इतिहासको कारणले हामी ‘ज्ञानेश्वर’ मण्डली भन्दै आयौं जसरी बाल संगतिलाई ‘सण्डे स्कुल’ भन्दै आएका छौं । यी नाउँहरू यसरी प्रियहरू भएका छन् ।
ठाउँ जस्तै होस् प्रियहरू बसेकोले त्यो प्यारो नै हुन्छ । यसैले होला मन परेको मानिसको सँगै जग्गा किनेर घर बनाउने चलन आएको । धापासी हाम्रो लागि अघिभन्दा झन् प्रिय बन्दै गइरहेछ । हाम्रा गुरुआमा श्रीमती मेरी कार्थकको पार्थिव शरीर त्यहाँ राखिएको समयपछि त हामी धेरैको लागि त्यो ठाउँ मूल्य मात्र नभएर, बहुमूल्य र प्रिय हुन गयो । माया गरेको व्यक्तिलाई मृत्युपछि कति माया गर्ने ? कति सम्झना गर्ने ? सिमा तोक्न र अड्कल काट्न सकिन्न । बादशाह शाहजहाँले भारतको आग्रामा ममताजको स्मरणमा ताजमहल बनाएछन् ।
पहिलो इतिहास १७:१ मा दाऊद राजाले नातान भविष्यवक्तालाई भने “म ता यहाँ देवदारूको घरमा बस्दैछु, तर परमप्रभुका करारको सन्दूकचाहिँ … ।” हामी, डेरा कि साधारण वा राम्रो घर, कि महलमा बस्छौं होला, तर प्रभुमा सुतिगएका प्रियहरूको शवहरू कहाँ र कस्तो ठाउँमा छ त ? के सम्पूर्ण धापासी मनलाई खिच्ने भएको छैन र ? अब सम्पूर्ण धापासीको लागि लागिपर्ने समय र मौका आएको छ ।
उत्पत्ति २३:११ जब सारा मरी, अब्राहामले मक्पेलाको ओढार आफ्नी पत्नीको शव राख्नलाई सित्तैमा पाएका थिए तर अब्राहामले यो बिना मोल लिन चाहेनन् र चार सय शेकेल (करीब रू. ८००÷–) मा किने । घर हुनु नहुनु, रूपैयाँ–पैसा हुनु नहुनु बेग्लै कुरा हुन सक्छ तर त्यस स्थानको निम्ति मेरो ‘मन हुनु’ मुख्य कुरा हो । त्यहाँ जाने बाटो, बनाइएको सेवा–घरको रहल काम पूरा गर्ने, साँध–सिमानामा पर्खाल, पालेघर आदिको निम्ति ठोस रकमको आवश्यकता छ । रूपैयाँ–पैसा नभए समय दिएर सकेको काम गर्न सकिन्छ । आज प्रार्थना मात्र गरेर छोडिन्छ भने परेको दिनमा पनि के प्रार्थना मात्र गरेर छोडिदिन सकिन्छ त ? हक हित जति हुन्छ जिम्मा पनि त्यतिनै हुन्छ ।
मरियमले झैँ बहुमूल्य अत्तर ठीक समयमा ठीक ठाउँमा खन्याउन सकिन्छ । नत्र ढिला भए चिहानमा पुर्‍याइएको तर प्रयोगको आवश्यता नै नभएको अत्तर र मसला हुनेछ । त्यहाँ पुगेका प्रियहरू फर्कि आउन सत्तैनन् तर मलाई एकदिन त्यहाँ पुर्‍याइन्छ नै । के हामी सबै पुर्‍याइने ठाउँको संभार नगरौं ? डेरा, घर, महलबाट लगेर मलाई राख्न अघि त्यो ठाउँलाई अझ स्वच्छ र सुन्दर बनाउन सकौं । कता–कता मेरो धापासी र म धापासीको भन्न अत्युक्ति नहोला झैँ लाग्छ मलाई । २४–८–१९९८ को पुरुष रीट्रिटमा पाष्टर गुरुबाको वचनः “पुरुष र अगुवाहरू होशियार, चेतमा, होशमा आउनुहोस् नमूना बिनाको शिक्षा मण्डलीलाई चाहिँदैन । शिक्षा र उपदेशमा जिउने बेला आएको छ ।”

सूचना–पत्र २०१२ मेरो दोस्रो लेख “धापासी विश्रामस्थल पर्खाल र एबेनएजरको चौतारो”
धापासी समिति र निर्माण विभागको पहिलो संयुक्त बैठक २०६९–१–३ (१५ अप्रिल) ज्ञानेश्वरमा, दोस्रो बैठक २०६९–१–६ (१८ अप्रिल) धापासीमा बस्यो । २०६९–१–१३ (२५ अप्रिल) बाट पर्खालको काम शुरू गरी सूचना–पत्रमा व्यक्त गरिएझैँ १२ जुनमा मण्डलीको पाष्टर रोबर्ट कार्थक गुरुबाले सबै कुराको निम्ति महान् परमेश्वरको महिमा गर्नु हुँदै सबै स्वयं सेवक-सेविकाहरूलाई धन्यवाद दिनुभयो । यो ईश्वरको दानस्वरूप नेइमलाई जुटाइदिनुभएको ठूलो सम्पत्ति हो, यो साझा सम्पत्तिको मर्मत, संभार निरन्तर रूपमा गरिनुपर्छ । यसको निम्ति सम्पूर्ण नेइम मण्डली परिवारले आफ्नो–आफ्नो जिम्मा पूरा गर्नुपर्छ भनी पाष्टर गुरुबाले आह्वान गर्नुहुँदै, प्रशस्त हौसला थपिदिनुभयो । पाष्टर गुरुबा, राजेन्द्र रोंगोंग गुरुबा र पी.बी.राई दाज्यू तीनै जना ८० वर्ष नाघेकाहरूले जोशसँग ६०० फिट लामो अप्ठ्यारो बाटो हिँडी ६० फिट ठाडो भर्‍याङ्ग
(याकुबको सिँडी) उक्लन सफल हुनुभयो । स्वयं सेवक भई सघाउने १०० जनाले उहाँहरूलाई पछ्याए । नेइमका निम्न मण्डलीका स्वयं सेवक–सेविकाहरूलाई गुरुबाले हृदयबाट धन्यवाद दिनुभयो । आफ्ना–आफ्ना स्वयं सेवक–सेविकालाई आफैहरूले खाजा चिया खुवाउनुभयो । स्वयं सेवक–सेविकाबाट बल, जोश, रहर, सीप सबै पायौं । अति रमाइलोका साथ सँगै काम गरियो । परिचय बटुल्ने काम बिर्सन सकिँदैन नै । गुरुबा अतिरिक्त सम्पूर्ण सहयोग जुटाइदिनुहुनेहरूलाई संयोजकको तर्फबाट पनि हामी कृतज्ञताकासाथ धन्यवाद चढाउँदछौं ।
स्वयं सेवकहरूको जन बल यस प्रकार छ :—
८ मे २६ वैशाख जोरपाटी मण्डलीबाट ९+४ जम्मा १३ जना
१४ मे १ जेठ ज्ञानेश्वर मण्डली पूर्वी क्षेत्रबाट १५+२ जम्मा १७ जना
१५ मे २ जेठ ज्ञानेश्वर मण्डली मध्य क्षेत्रबाट १८ जम्मा १८ जना
१६ मे ३ जेठ ज्ञानेश्वर मण्डली पश्चिम क्षेत्रबाट १६+३ जम्मा १९ जना
४ जुन २२ जेठ गोंगबूँ मण्डलीबाट १३+३ जम्मा १६ जना
२५ अप्रिलदेखि ११ जुन, वैशाखदेखि २८ जेठ ललितपुर मण्डलीबाट जम्मा ६ पटक ६२+१२ जम्मा ७४ जना
जम्मा स्वयं सेवक–सेविका १५७ जना
यस बाहेक धेरै–धेरै काम जति हेर्‍यो त्यतिनै देखिन्छ । सल्लाहहरू पनि प्रशस्तै आउँदैछ । यो गर, त्यो गर होइन म, हामी गर्छौं भनौं, अघि सरौं । कामै नगरी हुँदैन भन्ने बानी छोडौं । काम गरौं बरू भएन भने भएन भन्न सिकौं । सबै सल्लाह, दान, पाष्टर एल.पी. न्यौपाने (धापासी समिति उपाध्यक्ष) लाई दिनुहुन अनुरोध गर्दछौं ।
— नयाँ र पुरानो पर्खाल सिध्याइएको ४०१ फिट
— पुरानो पर्खाल गेटदेखि खोल्चाको मुखसम्म २१० फिट
— तारको र हाल बनाइएको बाँसको बार २५६ फिट
— खोल्चा, कुलो, गोरेटो सबै खुल्ला सिमाना ५५८ फिट
— विश्रामस्थलको मोटामोटी परिधीको नाप १४२५ फिट
सूचनापत्र जुलाई ५ तेस्रो “धापासी कबरस्थान”
स्वर्गबास, प्रभुको घर, परलोक नरम शब्द हामीले प्रयोग गरेता पनि आखिरमा यो ‘मृत्यु’ नै हो जो कटु; र कठोर हुन्छ । परमेश्वरले सास फुकिदिनुहुँदा जिउँदो (उत्पत्ति २:७) र फिर्ता लिनुहुँदा मृत्यु (भजनसंग्रह १०४:२९) हामी इसाईहरूले माटा–माटोलाई दिने शिक्षा पाएका छौं । धापासी ‘स्थल–चिहान’ कडा भो नरम नाउँ ‘विश्रामस्थल’ भयो । तर त्यहाँ कसले विश्राम लिन्छ ? मरेको मान्छे न थाक्छ न विश्राम लिन्छ । प्रभुमा विश्वास गरेवैm दिन हामीले विश्राम पाइसक्यौं (मत्ती ११:२८) ।

२०३१ चैत्र २ गते गाउँको तीन भाइ जमीन धनीहरूले ख्रीष्टियान कबरस्थानका लागि नेइमका तीनजना वीर बहादुर खवास, पूर्वमान राई र जनकलाल श्रेष्ठको नाउँमा जमीन बिक्री गरी नाउँसारी गरिदियो । हाम्रो नाउँमा दर्ता भएको जमीन हाम्रो नभई नेइमको हो र कसैले हकदावी गर्ने छैन भनी एक लेखौट मण्डलीमा मजबूत छ । समझदारीमा जस्तो भएता पनि कानूनले लालपूर्जा बाहकलाई नै समात्छ । २०४४ साल असोजमा जमीनबारे हामी विरूद्ध खड्का भद्रकाली गाउँ पञ्चायतमा मुद्दा पर्‍यो । २०४४ मंसिरमा नर बहादुर दाईको मृत्यु भयो ।
त्यसपश्चात् बोलिदिने मानिस नभएर समस्या अझ जटिल भयो । अड्डा, पञ्चायत कार्यालय धेरै पटक धाउनु पर्‍यो । भजनसंग्रह १२७:१ परमप्रभुले रक्षा गरिदिनुभयो । खोस्न पाएन । हालसम्म यसरी सुविधासँग जमीन चलाउन प्रभुले दिनुभइरहेछ । यो देख्दा हामीले जे दुःख, धम्की, आरोप सह्यौं, भोग्यौं ती व्यर्थ भएन । तीन जनाको संयुक्त नाउँको ५ कित्ता जमीन १५–४–३–० हो । १ कोरिन्थी ३:६ पावल रोप्छ, अप्पोलस पानी हाल्छ तर परमेश्वरले चाहिँ बनाउनुहुन्छ । हालसम्म पनि सिमाना विवाद, लाश गाडेको विरोधमा कुरा उठिरहेको छ । अब सुविधा भोग गर्नलाई जिम्मा लिनै पर्छ । तीन पूर्जाधनीको उमेर, पौरख सिधियो । नेइमका पाँच मण्डली–ज्ञानेश्वर, जोरपाटी, गोंगबूँ, ललितपुर, धापासीले जिम्मा लिनु परेको छ । धापासी समिति पाष्टर एल.पी. न्यौपानेको अध्यक्षतामा छ । मण्डलीबाट खटाइएको प्रतिनिधि सक्रिय हुनु परेको छ । धेरै बलजफ्ती र मनपरी भएकोले सबैको चनाखोपनको आवश्यकता छ । धापासी कबरस्थानमा लाश राख्न नेइमका प्रत्येक सदस्यले पाउँछ । त्यसपश्चात् मनपरी गरी संरचना बनाउने छुट कसैलाई दिन मिल्दैन । भोलि ठाउँ अभाव–रीसाइकल गरिन्छ । सबै प्लेक बटुलेर कुनै भित्तामा सजाइन्छ । आफ्ना प्रियको चिहान मात्र प्रिय नभएर सम्पूर्ण धापासी हाम्रो लागि प्रिय हुनै पर्छ । के हाम्रो आशा यही संसारमा मात्र छ ?
१ कोरिन्थी १५:१९ । सबैलाई लाश गाड्न दिइन्छ–ठाउँ ओग्ट्न होइन । सबै मिलेर सम्पूर्ण कबरस्थानको संभार र मर्मत गर्ने चेत लिनु परेको छ ।
माटोले सबैलाई बराबर पार्छ – यसले छुट्टयाउँदै । मण्डलीहरूले गाडेको लाश निकाल्न परेर कष्ट भोग्दैछ, समाजले विरोध गर्न छोडेको छैन । यो सम्झेर बुझेर हामीले पाएको सुविधाको दुरूपयोग नगरौं । सम्मानसाथ लाश गाड्न पाएर सबैले विश्राम पाओस् । सबै लागौं, सबैलाई सुझोस्, सबैलाई पुगोस् । नहेम्याह १:४ हामी पनि रोऔं, सुरिऔं, अघि बढौं । यसैले अरूले अनियमित संरचना भत्काउन, व्यवस्थित गर्न अघि आफ्नाहरूले नै कदम चालोस्, आपैm मिलाउने काम गरोस्, सबैको भलाई होस्, सबैलाई शान्ति होस् । नयाँ पुस्ताका जवानहरू टेक्नुहोस् । धापासी कबरस्थानको प्रिय र बहुमूल्य जमीन ! आशिष्लाई आशिष्मा कायम राखौं । सबैलाई प्रभुको अनुग्रह, प्रेम र शान्ति रहोस् !!