मण्डलीमा मेरो समर्पणता – पाष्टर अशोक मुखिया

नेइम ज्ञानेश्वर, ललितपुर, जोरपाटी, गोंगबूँ साथै छोरी मण्डलीका हामी सबै आफुलाई पायक पर्ने मण्डलीमा समर्पित भएका छौं । समर्पणको समयमा यो मेरो मण्डली हो, परमेश्वरले मलाई यस मण्डलीमा राख्नुभएको हो भन्ने जानेर म स्वीकार गर्दछु, “म यस मण्डलीको हुँ साथै यो मण्डली मेरो हो । यसर्थ प्रभु येशूको अनुग्रहद्वारा मण्डलीको सदस्यको नाताले निम्न लिखित बुँदाहरू यथासक्य पालन गर्ने प्रतिज्ञा गर्दछु भनी प्रभुको उपस्थिति र मण्डलीको अघि प्रण गरका छौं ।

१.  मण्डलीका सबै सेवा, सगतिहरूमा यथासक्य सक्रिय भाग लिनेछु (हिब्रू १०ः२५) ।
२.   मण्डलीमा आफ्नो दशांश साथै अन्य भेटीहरू नियमित ढंगले बुझाउनेछु (मलाकी ३ः१०) ।
३.   मण्डलीमा परमेश्वरले अधिकारका स्थानमा राख्नुभएका पाष्टर, एल्डर, डीकन, डीकनेस्हरूलाई हर प्रकारले चाहिँदो सहायता दिँदै उहाँहरूको अधीन र अनुशासनमा रहनेछु (हिब्रू १३ः१७) ।
४.  प्रभु येशू ख्रीष्टको महिमाको निम्ति मण्डलीको वृद्धि, निर्माण, र परिपक्वताको खातिर एउटा योग्य र समर्पित सदस्यको कर्तव्य निभाउनेछु (एफिसी ४ः१६, रोमी १२ः४–६) ।

हामी नयाँ पुराना सबैले स्व इच्छाले नै परमेश्वरको महिमाको लागि मण्डलीमा समर्पण गरेकाहौं (व्यवस्था २३ः२३) । जुन मण्डलीमा तपाईं र म नियमित सेवामा जान्छौं त्यो मण्डली तपार्इं मेरो परिवार हो । मण्डली ख्रीष्ट येशूमाबसालिएको छ (मत्ती १६ः१८) । मण्डलीको जग, कुने ढुंगा ख्रीष्ट स्वयं हुनुहुन्छ (१ कोरिन्थी ३ः११, एफिसी २ः२०) । यसैले हामी एकैसाथ ठीकसँग जोडिएर प्रभुमा एउटै पवित्र मन्दिर हुनलाई बढ्दै जानु पर्छ (एफिसी २ः१९–२२) ।

यसैले प्रभु भन्नुहुन्छ,“उहाँ कहाँ जाओ,जो जीवित पत्थर हुनुहुन्छ। मानिसहरूबाट इन्कार हुनुभएको, तर परमेश्वरको दृष्टिमा उहाँ चुनिनुभएको र बहुमूल्य हुनुहुन्छ ।… जीवित पत्थरहरू झैँ आत्मिक घर बन्दै जाऔ” (१ पत्रुस २ः४–५) । यसरी आफै पनि बनिँदै अरूलाई पनि बनाउँदै जानुपर्छ
(१ थेसोलोनिकी ५ः११, हिब्रू १०ः२४–२५) । प्रभु मण्डलीको
शिर पनि हुनुहुन्छ । मण्डलीमा रहेर शिरको आदर गर्नुपर्छ साथै प्रभुले राख्नुभएका गुरुजनहरूको अधीनमा पनि बस्नुपर्छ।

हामी जतिले मण्डलीको विभिन्न सेवकाइ घरेलु संगति, पुरुष, महिला, जवान, बाल, आराधना झुण्डमा गाउने–बजाउने, क्यामेरा, साउण्ड सिस्टम आदि सेवकाइमा सेवागर्न आफैलाई समर्पण गरेकाहरू पनि मण्डलीमा पूर्ण समर्पित हुनुपर्छ ।

हामीले गरेको समर्पणमा कहीँकतै चुकेकापो छौं कि? कहाँ कहाँ चुकेका छौं सो विचार गर्नुपर्छ किनकि हामी सबै जीवित परमेश्वर प्रति जवाफदेही छौं । वचनमा पढ्छौं, “भाकल गरेर पनि पूरा नर्गनु भन्दा भाकलनै नर्गनु अझ असल हो आफ्नै बोलीले पापगर्न नलाओस्” (उपदेशक ५ः४–६, भजन ५०ः१४) । के म मेरो समर्पणमा इमानदारी र विश्वासयोग्य छु ? आज हाम्रो समर्पणता परमेश्वरको महिमाको लागि भन्दा पनि हाम्रो आफ्नै फाइदा र सुविधाको लागि मात्र भएको छ कि? कतै हाम्रो समर्पणतामा स्वार्थ लुकेको त छैन् ? हामी मध्ये कति जना माथिको बुँदाहरू केहीमा मात्र आज्ञाकारी छौं होला र कतिलाई त मण्डलीको वास्थापनि छैन होला । कहिलेकाहीँ, मन लागेमा, भ्याएमा, गाह्रो समय, समस्यादुःख परेको समयमामात्र मण्डली सम्झने गर्छौं ।

प्रभुको अनुग्रह र पवित्रआत्माको सहायतामा जतिजना विश्वासयोग्य र समर्पित छौं परमेश्वरलाई धन्यवाद र महिमाहोस् । अझ समर्पित हुँदै जान  सकौं साथै एकअर्कालाई पनि उत्साहितगर्दै जाऔं ।

हाम्रो समर्पणतामा हामीले गरेका सबै प्रणहरूमा यशासक्य विश्वासयोग्य हुनुपर्ने हो । प्रभुबाटको सबै आशिषहरूको अपेक्षागर्ने तर दिने र मूल्यचुकाउने काममा पछि हटने एक समर्पित सदस्यको साँचो समर्पणता होइन । सधैँ सम्भवहुँदैन होला आ–आफ्नै परिस्थिति समस्याहरू पनि छन् कति कुरामा चुक्छौं पनि तर यो भन्दैमा फितलो पनि हुनुहुँदैन । सकभर इमानदारी हुनुपर्छ किनकि हामीले यथासक्य पालन गर्नेछु भनी वचन दिएका छौं । मानिसबाट प्रशंसा पाउनलाई साथै बाध्यता र करमा पनि होइन तर मण्डली परिवारको एक सदस्यको नाताले, प्रभुप्रतिको प्रेममा, राजीखुशीले परमेश्वरको महिमाको लागि रहरले हुनुपर्छ ।

यसैले हाम्रो समर्पणता लिने कुरामा भन्दा पनि दिने कुरामा हुनुपर्छ । किनकि “हामी प्रेम गर्दछौं, किनभने पहिले उहाँले हामीलाई प्रेम गर्नुभयो” (१ यहून्ना ४ः१९) ।

हामी मण्डलीको ठूलो परिवारमा छौं परिवार ठूलो भएको कारण कति कुराहरूमा तलमाथि हुन्छ, सोचे जस्तो हुँदैन तरै पनिहामी परिवारका सदस्यको नाताले बुझिदिनुपर्छ । हाम्रो आफ्नै परिवारमा त सधैँ एकनास हुँदैन भने ठूलो परिवारमा गाह्रो हुन्छ । यसैले यस्ता कति कुराको कारण हाम्रो समर्पणमा आँच आउनदिनु हुँदैन । चित्त दुखाएर सेवा संगति नजाने, मण्डली छाडेर अन्य मण्डली जाने, मण्डलीका गुरुजनहरूको विरोध गर्ने, काम गर्नु हुँदैन (कलस्सी ३ः१२–१५, १ थेसलोनिकी ५ः१२–२४) जुन कुराले परमेश्वरको महिमा हुँदैन । हुन सके प्राथना गरिदिनुपर्छ । मण्डलीलाई हामी सबैको साथ, सहयोग, प्रेम, साहस, उत्साह चाहिन्छ किनकि हामी सबैलाई एकअर्काको खाँचो छ साथै यो कामको लागि प्रभुले हामीलाई योग्य पनि बनाउनुभएको छ र एउटै परिवारमा राख्नुभएको छ ।

यसैले हाम्रो समर्पणता केवल रोग बिमार, दुःख, समस्या, मृत्यु,विवाह,आदि जस्ता कुराहरूको लागि मात्र हुनु हुँदैन । मण्डली मेरो लागि मात्र होइन म पनि मण्डलीको हुँ भनी सम्झनुपर्छ। मण्डली निर्माणमा मेरो पनि आवश्यकता छ भनी बुझ्नुपर्छ । केवल वर्षमा एक वा दुई पल्ट मण्डलीमा राखिएको समर्पणको समयमा मात्र यी कुराहरू सम्झने होइन ।

जुन कुराको कारण हाम्रो समर्पणमा अनुशासन, अधीनता, पवित्रता, एक आपसमा प्रेम, मेल मिलाप, सहयोग, वास्था सेलाएर जानदिनु हुँदैन । विरोध, गनगन, अहम्, अधन्यवादिता, मन तातोपन, संसारिकतालाई ठाउँ दिनु हुँदैन । यसैले प्रभुको उपस्थिति र मण्डलीको अघि गरिएका प्रणहरूमा आज्ञाकारी हुन प्रयत्न गरौं साथै प्रभुसँग अनुग्रह पनि मागौं ।