“ख्रीष्टमा – हामी परमेश्वरका धार्मिकता”– पाष्टर रोबर्ट कार्थक

२ कोरिन्थी ५ः२१मा पावल लेख्तछन्, ‘हामी उहाँमा परमेश्वरको धार्मिकता बन्न सकौं भनेर पापै नचिन्नुहुनेलाई परमेश्वरले हाम्रो खातिर पापबनाउनुभयो ।’
ख्रीष्ट येशूलाई आफ्ना व्यक्तिगत प्रभु र मुक्तिदाता गरी ग्रहण नगरेसम्म हामी सबै पापी थियौं । हामी पापी आदमका सन्तानहरू आदम जस्तै पापी थियौं । पहिलो आदमलाई छाडेर पछिल्लो आदम ख्रीष्टमा आएकोले हामी नयाँ सृष्टि भयौं । २ कोरिन्थी ५ः१७ ले भन्दछ, ‘यसकारण कोही ख्रीष्टमा छ भने त्यो नयाँ सृष्टि हो । पुरानो बितिगएको छ, हेर, नयाँ आएको छ ।’ हामी जति जनाले ख्रीष्ट येशू प्रभुमा विश्वास गरेका छौं, हामी अब नयाँ भएका छौं । अघि हामी आदममा पापी थियौं, अब हामी ख्रीष्टमा धर्मी भएका छौं । रोमी ५ः१९ मा लेखिएको छ, ‘जसरी एउटै मानिसको अनाज्ञाकारिताले धेरै जना पापी बनाइए, त्यसैगरी एकै जनाको आज्ञाकारिताद्वारा धेरै जना धार्मिक बनाइने–
छन् ।’ अदनको बगैंचामा पहिलो आदमले शैतानको बहकाउमा परेर परमेश्वरको आज्ञा विरुद्ध भलो र बुरोको रूखको फल खायो । त्यसले परमेश्वरको आज्ञा तोड्यो । त्यसले पाप गर्‍यो र त्यो पापी भयो । त्यसका सबै सन्तानहरू पनि पापी भए किनकि पापीका सन्तानहरू पापी नै हुन्छन् । रोमी ५ः१८ अनुसार, ‘एउटै मानिसको अपराधले सबै मानिसहरू दण्डका भागीदार बने । आदमले पाप गर्‍यो, त्यो पापी भयो । पापी आदमका सन्तानहरू हामी पनि पापी भयौं । हामीले पनि नरककुण्डमा पापको दण्ड भोग्नुपर्ने भयो । हाम्रो सट्टामा कसैले हाम्रो पापको दण्ड नभोगेसम्म परमेश्वरले हामीलाई त्यसै क्षमा गरेर दण्ड–मुक्तगर्न सक्नुभएन । आफ्नै पापको दण्ड भोग्नुपर्ने पापी मानिसले अरूहरूको पापको दण्ड भोगिदिएर तिनीहरूलाई दण्ड–मुक्तगर्न पनि नसकिने भयो । यसैकारण पापै नजान्नुहुने येशू प्रभुलाई परमेश्वरले हाम्रो खातिर पाप बनाएर क्रूसमा हाम्रो पापको दण्ड भोग्न लाउनुभयो । ‘मेरो निम्ति क्रूसमा बलि भएर मैले पाउनुपर्ने दण्ड ख्रीष्टले भोगिसक्नुभएको छ । उहाँ मेरो मुक्तिदाता हुनुहुन्छ’ भनी उहाँमा विश्वास गर्नेले फेरि आफैले आफ्नो पापको दण्ड भोग्ननपर्ने भयो । त्यसले मुक्तिपायो । त्यो अब पापी रहेन, त्यो निष्पाप भयो, धर्मी भयो । रोमी ५ः१९ मा लेखिएको, ‘एकै जनाको आज्ञाकारिताद्वारा धेरैजना धर्मी बनाइनेछन्’ भनेअनुसार ख्रीष्ट येशूमा विश्वास गर्ने हामी सबै विश्वासीहरू धर्मी बनाइएका छौं । हिब्रू ५ः८ ले भन्दछ, ‘उहाँ पुत्रहुनुहुन्थ्यो तापनि आफूले भोग्नुभएको कष्टद्वारा उहाँले आज्ञापालन गर्न सिक्नुभयो ।’
फिलिप्पी २ः८ ले पनि भन्दछ, ‘मृत्युसम्मै अर्थात् क्रूसको मृत्युसम्मै उहाँ आज्ञाकारी रहनुभयो ।’ उहाँको यस्तो आज्ञाकारिताद्वारा हामी पापीहरू पनिउहाँमा विश्वास गरेर धर्मी बन्न सकेका छौं ।
मानिसले पाप गरेको कारण ऊ पापी भएको होइन तर ऊ पापी भएको कारण उसले पाप गर्दछ कारण उसमा पाप गर्ने स्वभाव छ । सुन्तलाको बोटले सुन्तला फलाएकोले त्यो सुन्तलाको बोट भएको होइन । त्यो सुन्तलाको बोट भएकोले नै त्यसले सुन्तला फलाएको हो । सुन्तलाको सट्टामा त्यसले अम्बा, स्याउ, केरा, दाख फलाउन सक्दैन । चाहे त्यसले सुन्तला फलाए पनि वा नफलाए पनि त्यो सुन्तलाको बोट नै हो र सुन्तलाको बोट भएरै रहन्छ । पापी आदमको सन्तान भएकोले मानिस पापी भयो । पाप कर्म गरेर ऊ पापी भएको होइन, पापी भएकोले नै उसले पाप कर्म गरेको हो । अम्बा फलाउनलाई सुन्तलाको बोट बदलेर अम्बाको बोट बन्नुपर्छ । यो बदलाउने काम सृष्टिकर्ता परमेश्वर बाहेक अरू कसैले गर्न सक्तैन । धर्मकर्म गरेर आफ्नो पाप–स्वभाव बद्लन खोज्नुचाहि“ प्लाष्टिक, रबर, काठका नक्कली फलहरू बडा दिनको समयमा क्रिष्टमस ट्रीमा झुण्ड्याएर साना केटाकेटीहरूलाई झुक्काउन खोज्नु जस्तो मात्र हुन्छ । यसैकारण पहिलो आदमको वंशअन्त्यगर्नलाई परमेश्वरले ख्रीष्ट येशू प्रभुलाई पछिल्लो आदमबनाएर क्रूसमा मर्न लाउनुभयो र उहाँको पुनरूत्थानद्वारा एउटा नयाँ मानिसको वंश शुरू गर्नुभयो । यसैले २ कोरिन्थी ५ः१७ ले भन्दछ, ‘यसकारण कोही ख्रीष्टमा छ भने त्यो नयाँ सृष्टि हो । पुरानो बितिगएको छ, हेर, नयाँ आएको छ’ । २ कोरिन्थी ५ः२१अनुसार हामीलाई ख्रीष्टमा परमेश्वरको धार्मिकता बनाउनलाई पापै नजान्नुहुने ख्रीष्टलाई परमेश्वरले हाम्रो खातिर पाप बनाउनुभयो । येशू प्रभुले त पाप चिन्नु नै भएको थिएन । उहाँले कहिल्यै पाप गर्नु भएन, पाप सोच्नु भएन, पाप बोल्नु भएन(यूहन्ना ८ः४६)’ । उहाँमा कुनै पाप थिएन (१ यूहन्ना ३ः६) । एउटै पनि पाप नगरी परमेश्वरले आफ्नो निष्पाप, निर्दोष पुत्रलाई हाम्रो खातिर कसरी पाप बनाउनुभयो ? पाप गरेर नै मानिसहरू पापी बन्ने भए त ख्रीष्ट येशूले त एउटै पाप पनि गर्नुभएको थिएन र पनि उहाँ हाम्रो खातिर पाप बन्नुभयो, पापी बन्नुभयो । परमेश्वरले क्रूसमा पापी मानव–जातिको सारा पाप उहाँमाथि राखिदिनुभयो । हाम्रा सारा पापबोकेर हाम्रो निम्ति धर्मी ख्रीष्ट येशू पापी बन्नुभयो (यशैया ५३ः६) । ख्रीष्ट येशूले हाम्रा सबै पाप, अपराधको दण्ड क्रूसमा भोगिदिनुभयो । उहाँ हाम्रो सट्टामा मर्नुभयो, बलिदानहुनुभयो । त्यति बेला परमेश्वरले ख्रीष्ट येशूमा भएको उहाँको धार्मिकता हामीलाई दिनुभयो । येशू प्रभुको क्रूसमा पापी मानव जातिको पाप र पवित्र परमेश्वरको धार्मिकताको साटासाट भयो । पापी मानिसको सारा पापप्रभु येशूलाई दिनुभयो अनिउहाँको धार्मिकता मानिसलाई दिनुभयो । पापै नगरी निष्पाप येशूलाई पाप बनाउनुहुने परमेश्वरले येशू प्रभुमा विश्वास गर्ने पापीलाई त्यसले एउटै धर्मकर्म नगरेरै पनि धर्मी बनाउन सक्नुहुन्छ । त्यसले धर्मकर्म गरेर अबआफैलाई धर्मी बनाउने कोशिश गर्न पर्दैन खाली येशू प्रभुमा विश्वास गरे पुग्छ ।
अब हामी धर्मकर्म गर्छौं धर्मी बन्नलाई होइन तर ख्रीष्टमा विश्वास गरेर धर्मी भएकोले । धर्मकर्म हाम्रो निम्ति मुक्तिको जरा होइन तर मुक्तिको फल हो (एफिसी २ः८–१०) ।
ख्रीष्टमा परमेश्वरको धार्मिकता बनिसके पछि पनि पाप गरेर हामी फेरि पापी त बन्दैनौं ? परमेश्वरले हामीलाई धर्मी ठहराउनुहुँदा उहाँले हाम्रा जन्म देखि मृत्युसम्मका जम्मै पाप–अधर्महरू क्षमा गरिदिनुभयो । त्यति मात्र होइन, उहाँले त ती पाप–अधर्महरू फेरि स्मरणसम्म पनि गर्नु हुन्न(हिब्रू ८ः१२, १०ः१७, रोमी ३ः२५) । २ कोरिन्थी ५ः१९ अनुसार त उहाँले अहिले भइरहेका हाम्रा पाप–अधर्मको पनि लेखालिनु हुन्न, हिसाब राख्नु हुन्न, वास्तागर्नु हुन्न । ख्रीष्टमा नयाँ सृष्टि भएको, परमेश्वरबाट जन्मेको हाम्रो आत्माले त पापगर्न नै सक्दैन (१ यूहन्ना ३ः९) । हाम्रो मन र हाम्रो शरीरले चाहिँ पाप गरिरहन्छ
कारण मन र शरीरले अझसम्म पापबाट पूरा छुट्कारा पाइसकेको छैन । परमेश्वरले नै हामीलाई ख्रीष्टमा धर्मी ठहराइसक्नुभएको हुनाले अब हामीबा टभएका पाप–कर्मले हामीलाई फेरि पापी बनाउन सक्दैन । जसरी पापी मानिसले धर्मकर्म गरेर आफैलाई धर्मी बनाउन सक्दैन, त्यसरी नै परमेश्वरले धर्मी ठहराइसकेको मानिसले पाप–कर्म गरेर आफैलाई पापीबनाउन सक्दैन । त्यसले पाप गरेतापनि अब त्यो पापी बन्न सक्दैन किनकि परमेश्वरले त्यसलाई ख्रीष्टमा धर्मी ठहराइ सक्नुभएको छ ।
त्यसो हो भने ता विश्वासीले अब उसो जस्तै पाप गरे पनि हुन्छ ? के उसलाई पाप गर्नलाई छुट मिलेको छ ? हो, उसलाई पाप गर्नलाई छुट मिलेको छ । बितेका समयका जम्मै पाप–अधर्महरू परमेश्वरले क्षमा गरिदिनुभयो र बिर्सिदिनु पनि भयो, अहिले भइरहेका र पछि हुने पाप–अधर्मको पनि उहाँले लेखालिनु हुन्न, हिसाब राख्नुहुन्न । के यो कुरोले विश्वासीलाई मनपरी पाप गरिहिँड्ने ‘छाडा’ व्यक्ति बनाउँदैन र ? उत्तरको लागिरोमी ६ः१–२, १५–१८ पढ्नुहोस् । हामी विश्वासीहरू पाप गर्न सक्छौं तर हामी पाप गर्दैनौं, नरककुण्डको डरले होइन, दण्ड र श्रापको डरले होइन तर हामी परमेश्वर पितालाई, मुक्तिदाता प्रभु ख्रीष्टलाई, पवित्रआत्मा परमेश्वरलाई प्रेम गर्छौं । हामी उहाँहरू प्रति अत्यन्तै धन्यवादी छौं र उहाँहरूलाई शोकित गराउन चाहँदैनौं । पाप गर्ने छुट त पाएका छौं तर हामी पाप गर्दैनौं, डरको कारणले होइन तर प्रेमको कारणले । कसैले ‘म विश्वासीहुँ’भनेर पनि केही संकोच
नै नमानी स्वेच्छा पूर्वक पाप गरिरहन्छ भने ऊ खास विश्वासी होइन, ऊ नाम मात्रको विश्वासी हो । ऊ परमेश्वरबाट जन्मेको छैन । उसले ख्रीष्टमा नयाँ जन्म पाउन बाँकी नै छ । १ यूहन्ना ३ः९ ले भन्दछ, ‘परमेश्वरबाट जन्मेको कसैले पनि पाप गरिरहँदैन किनकि उहाँको स्वभाव त्यसमा रहन्छ । त्यसले पाप गरिरहन सक्दैन किनभने त्यो परमेश्वरबाट जन्मेको हो ।’
यसैकारण अब हामी विश्वासीहरू ख्रीष्टमा परमेश्वरका धार्मिकता बनेका छौं, अनि सधैँ सम्म परमेश्वरको धार्मिकता बनिरहनेछौं ।